polski

english

français

wernisaż wystawy malarstwa

„Dekalog w obrazach”

02. 11. 2008 r. – niedziela
godz. 12.00
Galeria Europejskiego Centrum Kultury LOGOS,
ul. Marii Skłodowskiej-Curie 22

O festiwalu

Festiwal Kultury Chrześcijańskiej zorganizowany został po raz pierwszy w roku 1997, z okazji 10-lecia istnienia Teatru LOGOS (ZOBACZ). Stanowi w pewnym sensie przedłużenie idei organizowanych w całej Polce w latach 70. i 80. Tygodni Kultury Chrześcijańskiej, mających wtedy stanowić przeciwwagę dla propagowanego przez państwowe media modelu kultury świeckiej, nieposzukującej wartości transcendentnych i poddanej działaniu cenzury. Łódzkie Dni Kultury Chrześcijańskiej organizowano, wykorzystując na potrzeby spotkań z artystami, spektakli, wystaw i projekcji wiele kościołów, sal i pomieszczeń w całej Łodzi. Jednym z takich miejsc była aula Jana Pawła II w podziemiach Kościoła pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny przy ulicy Kościelnej. Tam właśnie rozpoczął swoją działalność Teatr Logos, który przeniósł się ze swym twórcą, ks. Waldemarem Sondką (ZOBACZ), do kościoła przy ulicy Marii Skłodowskiej-Curie. To ten kościół w 1993 roku ks. arcybiskup Władysław Ziółek przekazał łódzkim twórcom i artystom, i erygował przy nim Ośrodek Duszpasterstwa Środowisk Twórczych Archidiecezji Łódzkiej. Do dzisiaj tu właśnie mieści się centrum „logistyczne” festiwalu, a we wnętrzach Kościoła Środowisk Twórczych odbywa się część festiwalowych imprez.

Festiwal tradycyjnie rozpoczyna się w listopadzie, w pierwszą niedzielę po dniu zadusznym. Trwa zazwyczaj dwa tygodnie, podczas których codziennie odbywają się różnego rodzaju zdarzenia specjalnie na ten czas przygotowane – premiery spektakli Teatru Logos i innych, zaprzyjaźnionych scen teatralnych, wystawy prac zaproszonych artystów, spektakle i przedstawienia zespołów zagranicznych, występy chórów i muzyków, często nie do zobaczenia w Polsce w żadnym innym czasie. Program festiwalu jest efektem całorocznej menedżerskiej pracy ks. Waldemara Sondki, dyrektora festiwalu, który wykorzystując dotychczasowe powiązania i kontakty zaprasza artystów interesujących, niebanalnych i tworzących sztukę nie zawsze religijną, ale zawsze poszukującą i na najwyższym poziomie. Dbałość o poziom propozycji festiwalowych jest stałą zasadą, środowisko Logosu bowiem od początku pragnęło dawać łodzianom możliwość kontaktu ze sztuką pozbawioną parafiańszczyzny, otwartą w spojrzeniu na człowieka i jak najdoskonalszą formalnie.

Festiwal nie jest działaniem nastawionym na dochód. Wszystkie karty wstępu są wydawane w formie bezpłatnych zaproszeń, a zespół Teatru Logos i osoby zaangażowane w organizację festiwalu działają na zasadzie wolontariatu. Nie oznacza to jednak, że Festiwal Kultury Chrześcijańskiej nic nie kosztuje. Przeciwnie, zorganizowanie zdarzenia kulturalnego na odpowiednim poziomie zawsze pociąga za sobą koszty. Organizacją środków zabezpieczających właściwą oprawę imprez festiwalowych zajmuje się ks. Waldemar Sondka przez cały rok. Udaje mu się pozyskać zarówno sponsorów (bez których Festiwal by nie istniał), jak i dotacje od instytucji zajmujących się finansowaniem kultury (bez których Festiwal nie miałby możliwości rozwoju). Wszystko to w celu zrealizowania podstawowej idei imprezy, która wywodzi się z Łódzkich Dni Kultury Chrześcijańskiej — umożliwienia przeżywania Tajemnicy poprzez sztukę każdemu, kto tego pragnie, kto tego potrzebuje. Spełnienie tej idei zakłada nieodpłatne uczestnictwo w wydarzeniach artystycznych i tak od początku Festiwalu do dzisiaj jest, że wejściówki otrzymać może każdy, kto zechce poświęcić chwilę swojego czasu, by odstać swoje w kolejce w dniu otwarcia biura festiwalu. Jedynym ograniczeniem ilości wydawanych wejściówek jest pojemność sal, w których organizowane są poszczególne imprezy dwutygodniowego programu.

 

Cookies

Strona Festiwalu Kultury Chrześcijańskiej używa cookies wyłącznie w celu dopasowania wyglądu i wyświetlania strony do preferencji użytkownika oraz dla gromadzenia statystyk odwiedzin (kraj, monitor, przeglądarka internetowa), pozwalających nam pracować nad ulepszeniem layoutu. Nie prowadzimy działań reklamowych z użyciem ciasteczek.

Nasza strona wymaga włączonej obsługi skryptów java.

Cookies to informacje tworzone przez skrypty obsługujące połączenie Twojej przeglądarki (zwane sesją) z serwerem obsługującym adres URL (adres internetowy wpisany w pasek adresu). Są one zapisywane na dysku Twojego komputera (ustawa nazywa to urządzeniem końcowego użytkownika) w folderach systemowych przeglądarki i używane przez serwer do rozpoznania Twoich ustawień, stanu poprzedniego lub wskazanych preferencji (np. wyboru koloru strony czy rozkładu list w wyliczeniach) przy każdym ponownym połączeniu. Cookies — jeśli istnieją zachowane na dysku — są pobierane i przesyłane z powrotem na serwer obsługujący adres URL w momencie rozpoczęcia przeglądania strony.

Cookies są konieczne do poprawnego działania różnych części większości witryn internetowych. Wyłączając cookies narażasz się na kontakt ze stroną działającą wadliwie.

 
1. Możesz zabronić przeglądarce internetowej zapamiętywania (akceptowania) plików cookies.

Spowoduje to prawdopodobnie utrudnienia w korzystaniu ze strony www, ciasteczka wymyślono bowiem jako mechanizm usprawniający działanie serwisów. Należy w tym celu zmienić na stałe – jednorazowo – ustawienia Twojej przeglądarki. Pamiętaj, żeby sprawdzić na wszelki wypadek te ustawienia po zainstalowaniu nowej wersji oprogramowania.

W przeglądarce Internet Explorer cookies można wyłączyć wykorzystując ustawienia — NARZĘDZIA — OPCJE INTERNETOWE — PRYWATNOŚĆ — WYBIERZ USTAWIENIE DLA STREFY INTERNETOWEJ (wersja IE 10).

W przeglądarce Firefox przez modyfikację ustawień — NARZĘDZIA — OPCJE — PRYWATNOŚĆ.

W Chrome — USTAWIENIA — ZAAWANSOWANE — PRYWATNOŚĆ — USTAWIENIA TREŚCI.

W przeglądarce Opera USTAWIENIA — PREFERENCJE — ZAAWANSOWANE — CIASTECZKA.

2. Możesz nakazać usuwać ciasteczka automatycznie po każdym zamknięciu przeglądarki.

Większa część cookies zbierających dane, których nie chcesz przekazywać nigdzie dalej, ma dość odległą datę wygaśnięcia i wcześniej nie wygasają one automatycznie. Cookies służące do automatyzacji pracy strony najczęściej mają ustawiony moment wygaśnięcia na zakończenie sesji przeglądania strony. Nigdy jednak nie ma pewności. Tę opcję lepiej zaznaczyć w ustawieniach.

3. Możesz regularnie używać programu czyszczącego system (z istniejącą i zaznaczoną opcją usuwania cookies).

Takie postępowanie jest zalecane ogólnie ze względów bezpieczeństwa i nie tylko odnośnie ciasteczek. Ponieważ jednak czynisz to na własne ryzyko, nie proponujemy Ci żadnego konkretnego programu. Część z nich jest zresztą płatna.

 

Dekalog w obrazach — Słowo wstępne do katalogu

(...) Oto doktor Janusz Kopczyński, tarnowianin, twórca wielu inicjatyw społecznych i kulturowych w swoim mieście, w wyobraźni zobaczył współczesnych malarzy malujących obrazy, których treścią jest Dziesięć Bożych Przykazań. Namalować Dekalog... to ryzyko dotyczące obszaru między opisem i metafizyczną wizją, między ilustracją a poezją, ale to też podjęcie wyboru między schematem a łatwym, choć efektownie mijającym się z prawdą wyobrażeniem.
Warto przecież uświadomić sobie, że czym innym jest namalowanie obrazu, który towarzyszy codziennej liturgii w świątyni, czym innym zaprojektowanie witraży, które stwarzając klimat wnętrza sakralnego niejako współtworzą napięcie modlitewnego przeżywania. Budzą się rano, gasną wraz z zachodzącym słońcem. Czym innym konieczna komunikatywność dzieła, które służy liturgii i nie może być atrakcyjną, formalną dekoracją nieczytelną dla wiernych. Czym innym obraz, który jak modlitwa jest prywatnym, intymnym przeżyciem artysty, jest jego rozmową z Bogiem, lub próbą podjęcia takiej rozmowy.
(…) Jan Paweł II (…) przemawiając w związku z udostępnieniem po pracach konserwatorskich wnętrza Kaplicy Sykstyńskiej (…) mówiąc o dziele Michała Anioła zadaje pytanie: „Może tutaj mamy do czynienia z jakimś artystycznym zuchwalstwem. Wszak Bogu niewidzialnemu nie można narzucać widzialności właściwej człowiekowi... A jednak trudno nie dostrzec, że ten uczłowieczony Stwórca jest również Bogiem nieskończonego majestatu. W granicach dostępnych dla widzialnego obrazu powiedziano tutaj wszystko.”

W tych słowach i przemyśleniach dostrzegamy więc nie tylko ważność i niepowtarzalność dzieła artysty, ale i ukazaną dlań szansę, by podjąć ryzyko ukazania w widzialnym — Niewidzialnego. To ryzyko podjął inicjator niezwykłego zamysłu, ale i zaproszeni przezeń artyści.
Swymi słowami, słowami współczesnego obrazu powiedzieli o tym, jak rozumieją i odczuwają Dziesięć Bożych Przykazań. Czy im się udało? (…)
Stanisław Rodziński

I — Paweł Taranczewski

Urodzony w 1940 roku w Krakowie.
Studiował malarstwo sztalugowe w Krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, uwieńczone dyplomem w roku 1963. W latach 1967-71 studiował filozofię na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie doktoryzował się w roku 1988. W roku 1997 przebywał na stypendium w Kolonii, w Archiwum Husserla i w 1978 roku w Düsseldorfie w Katedrze Filozofii i Estetyki tamtejszej Akademii Sztuki. W latach 1982 — 1999 pracował na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej, w Zakładzie Rysunku Malarstwa i Rzeźby. W roku 1997 otrzymał tytuł profesora. Od 1998 roku jest kierownikiem i wykładowcą w Katedrze Historii i Teorii Sztuki krakowskiej ASP. Na Wydziale Filozoficznym Papieskiej Akademii Teologicznej wykłada estetykę. Przez 4 semestry w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego prowadził wykład monograficzny o sztuce XX wieku.

Jest autorem książki „O płaszczyźnie obrazu”. Swoje teksty, recenzje książek, wystaw oraz tłumaczenia publikował w „Kwartalniku Filozoficznym”, „Znaku”, „Twórczości”, „Tygodniku Powszechnym”, „Dekadzie Literackiej” i „Dzienniku Polskim”.

Miał szereg indywidualnych wystaw malarstwa w Krakowie oraz w innych miastach Polski, uczestniczył również w wielu wystawach zbiorowych w kraju i za granicą. Jego obrazy znajdują się w Muzeum Narodowym w Krakowie, a także u osób prywatnych w kraju i za granicą.

II — Bogdan Klechowski

Urodzony w 1967 roku w Krośnie.

Studiował na Wydziale Malarstwa w Krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, w Pracowni Malarstwa prof. St. Rodzińskiego i Pracowni Rysunku prof. Zbyluta Grzywacza. Dyplom z wyróżnieniem uzyskał w 1992 roku. Od roku 1995 pracuje na Wydziale Malarstwa jako asystent, obecnie adiunkt w Pracowni prof. St. Rodzińskiego. Prowadzi autorską Pracownię Rysunku dla i roku wieczorowych studiów licencjackich. W roku 1996 był stypendystą Prezydenta Miasta Krakowa.

Wiatach 1991 — 2005 zorganizował dziesięć wystaw indywidualnych. Brał udział w kilkunastu wystawach zbiorowych w kraju i za granicą (Niemcy, Dania, Francja, Holandia, Norwegia). Jest autorem i współautorem projektów i realizacji w malarstwie ściennym.

III — Tadeusz Boruta

Urodzony w Krakowie w 1957 roku. Artysta malarz, teoretyk, profesor Uniwersytetu Rzeszowskiego. Studiował malarstwo na krakowskiej ASP w pracowni prof. St. Rodzińskiego (dyplom z wyróżnieniem w 1983 r.) i filozofię na Papieskiej Akademii Teologicznej.

W latach osiemdziesiątych organizator wystaw Ruchu Kultury Niezależnej. W latach 1990 — 92 członek Rady Plastyki przy Ministrze Kultury i Sztuki. Prezentował swoje obrazy na 49 wystawach indywidualnych i ponad 150 zbiorowych, w galeriach takich jak: Martin-Gropius-Bau w Berlinie (1996), Schirt Kunsthalle we Frankfurcie (2000), Muzeum Narodowym we Wrocławiu (2005/6), Muzeum Narodowym w Warszawie (1991, 1994, 1999), w Warszawskiej Zachęcie (1990,1993, 2000), Muzeum Narodowym w Gdańsku (1991, 1994, 2005).

Posiada obrazy w kolekcjach publicznych w kraju i za granicą, m.in. w Muzeach Narodowych Krakowa, Gdańska i Wrocławia, w Muzeach Okręgowych i Miejskich Katowic i Radomia, Muzeach Archidiecezjalnych w: Krakowie, Warszawie, Katowicach i Opolu, Bibliotece Narodowej w Warszawie, w Galerii Współczesnej Sztuki Sakralnej w Kielcach, Complesso Monastico Benedettino w Monte San Saviano (Włochy), Facolta di Teologia w Lugano (Szwajcaria).

Laureat wielu nagród. Przebywał na stypendiach w Rzymie w roku 1986 i w Lugano w roku 1995. W latach 1992-93 maluje wspólnie z Aldoną Mickiewicz obrazy ołtarzowe w byłym klasztorze sióstr benedyktynek w Monte San Saviano we Włoszech.

Autor książki „Szkoła Patrzenia” wydanej przez kieleckie Wyd. Jedność w 2003 roku. Opublikował ponad 100 tekstów o sztuce, m.in. w „Tygodniku Powszechnym”, „Znaku”, „Res Publice Nowej”, „Art & Business”, „Życiu Duchowym”.

IV — Stanisław Rodziński

Urodzony w Krakowie w roku 1940. Studia na Wydziale Malarstwa krakowskiej ASP. Dyplom w pracowni prof. Emila Krchy w roku 1963. Od roku 1963 samodzielna praca artystyczna i nauczycielska — praca w Domu Dziecka, szkole podstawowej, liceum ogólnokształcącym, Liceum Plastycznym w Krakowie. W latach 1972 — 1980 docent PWSSP we Wrocławiu, od roku 1981 w krakowskiej ASP. W roku 1989 uzyskuje tytuł profesora, w 1992 — profesora zwyczajnego. W latach 1993 — 1996 dziekan Wydziału Malarstwa, 1996 — 2002 rektor krakowskiej ASP, 1999 — 2000 przewodniczący Konferencji Rektorów Szkół Artystycznych. W latach osiemdziesiątych wykładowca w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, od roku 1985 współpraca z Instytutem Pedagogiki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Członek rzeczywisty Polskiej Akademii Umiejętności i Towarzystwa Naukowego Sandomierskiego. W latach 1991 — 1992 członek Rady Kultury przy premierze RP. Doktor Honoris Causa wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych.

W roku 1977 sygnatariusz deklaracji Towarzystwa Kursów Naukowych (tzw. latający uniwersytet), w latach 1981 — 1989 uczestnik Ruchu Kultury Niezależnej (prace organizacyjne, publikacje w prasie podziemnej). Od lat siedemdziesiątych do 1983 r. (tj. do likwidacji ZPAP przez władze stanu wojennego) praca społeczna w Związku Polskich Artystów Plastyków. Przewodniczący Sekcji Malarstwa, wiceprezes Zarządu Okręgu Krakowskiego ZPAP, członek Zarządu Głównego Sekcji Malarstwa, w latach 1973 — 1983 naczelny redaktor Biuletynu Rady Artystycznej ZPAP.

Od roku 1968 uprawia publicystykę i eseistykę w zakresie sztuki. Współpracownik „Tygodnika Powszechnego”, „Znaku”, „Więzi”, „Gościa Niedzielnego”, „Dekady Literackiej”, publikacje m.in. w „Dzienniku Polskim”, „Odrze”, „Kulturze Paryskiej”, „Ethosie” (KUL), „Życiu”, „Rzeczpospolitej”, „Sztuce Sakralnej”, „Projekcie”, „Życiu Duchowym”, „Horyzontach Wychowania”. Autor książek zawierających teksty o sztuce: 1999 — Wyd. Biblos — ”Sztuka na co dzień i od święta”, 2001 — Wyd. Gaudium (Lublin) — ”Obrazy czasu” — książka wyróżniona w roku 2002 jako krakowska książka miesiąca (luty), 2005 — Wyd. Gaudium — ”Mój szkicownik”.

V — Marek Sapetto

Urodzony w 1939 r. w Końskich. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na Wydziale Malarstwa i Grafiki w latach 1960 — 1966. Dyplom z wyróżnieniem w pracowni malarstwa prof. Michała Byliny. Specjalizacje: grafika warsztatowa (prof. J. Pakulski i prof. A. Rudziński) oraz techniki i problemy malarstwa w architekturze (prof. W Miller). W pierwszych latach po studiach wystawiał wspólnie z Wiesławem Szamborskim (do 1974 roku).

Jeden z przedstawicieli nurtu neofiguratywnego we współczesnym malarstwie polskim. Od roku 1966 członek Związku Polskich Artystów i Plastyków, w latach 1972 — 1974 wiceprezes sekcji malarstwa okręgu warszawskiego.

W październiku 1971 roku rozpoczął pracę w ASP jako asystent na Wydziale Malarstwa w Pracowni Malarstwa i Rysunku dla I roku (prowadzonej przez prof. L. Maciąga).

W latach 1972 — 1975 starszy asystent, 1976 — 1984 adiunkt, następnie starszy wykładowca 1984 — 1987 i docent 1988 — 1990. W listopadzie 1990 roku mianowany na stanowisko profesora nadzwyczajnego. Od lutego 1999 roku profesor zwyczajny. Kierownik Katedry Rysunku w latach 1985 — 1987 i 1987 — 1990. W latach osiemdziesiątych aktywny członek Ruchu Kultury Niezależnej. Jeden z inicjatorów i organizator „wystaw w walizce”, pokazów w pracowniach artystów poza oficjalnym obiegiem. Laureat (w roku 1983) nagrody Komitetu Kultury Niezależnej za twórczość malarską. Laureat nagród i wyróżnień na wystawach i w konkursach ogólnopolskich. Złota Odznaka ZPAP.

Jego prace znajdują się w zbiorach muzeów narodowych w Warszawie, Poznaniu, Szczecinie, Gdańsku, Wrocławiu, Krakowie, Kielcach, w Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie; w muzeach sztuki, literatury, w muzeach okręgowych i regionalnych wielu miast polskich. Ponadto jego prace są obecne w kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą.

VI — Stanisław Baj

Urodzony w 1953 roku we wsi Dołhobrody nad Bugiem.

W latach 1972 — 1978 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, uzyskując dyplom z wyróżnieniem w pracowni profesora Ludwika Maciąga.

Prowadzi Pracownię Rysunku na Wydziale Malarstwa ASP oraz seminaria z rysunku i malarstwa w Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie.

Tytuł profesora otrzymał w roku 1992. Od roku 2005 — prorektor warszawskiej ASP.

Jest autorem ponad 50 wystaw indywidualnych w kraju i za granicą, m.in. w Niemczech, Grecji, Rosji, Kanadzie, uczestniczył również w ponad 100 wystawach zbiorowych. Maluje pejzaże, portrety, jest autorem znaczących malarskich realizacji sakralnych.Tworzy galerię portretów wybitnych luminarzy polskiej kultury. Jego obrazy znajdują się w kolekcjach prywatnych i muzealnych w kraju i za granicą.

Uhonorowany został medalem „Bene Merenti”.

VII — Grzegorz Wnęk

Malarz, rysownik, absolwent krakowskiej ASP.

Urodzony w 1974 roku we Frysztaku.

W latach 1994 — 1999 studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, uzyskując dyplom z wyróżnieniem w pracowni prof. St. Rodzińskiego.

W 2004 roku obronił pracę doktorską z zakresu malarstwa na krakowskiej ASP, gdzie pracuje na Wydziale Malarstwa jako asystent.

Współtworzy Stowarzyszenie Młodych Artystów „Kontrapost”.

Otrzymał Grand Prix 36 Ogólnopolskiego Konkursu Malarstwa Współczesnego Bielska Jesień 2003 — Nagroda Ministra Kultury.

Miał kilkanaście indywidualnych wystaw malarstwa na terenie Polski oraz uczestniczył w wielu wystawach zbiorowych w kraju i za granicą.

VIII — Katarzyna Cwynar

Absolwentka Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Rzeszowie.

Studia w Instytucie Wychowania Artystycznego Uniwersytetu Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie — dyplom w 1995 r.

W 2005 roku uzyskała tytuł doktora na wydziale Malarstwa i Rzeźby ASP we Wrocławiu. Pracuje jako adiunkt w Zakładzie Malarstwa w Instytucie Sztuk Pięknych Uniwersytetu Rzeszowskiego. Jest członkiem Związku Polskich Artystów i Plastyków.

Twórczość artystyczna w dziedzinie malarstwa i rysunku. W dorobku artystycznym 16 wystaw indywidualnych, m.in. w Rzeszowie, Lublinie, Krośnie, Jarosławiu, Dukli, Krakowie, Miechowie, Olkuszu. Brała udział w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych ogólnopolskich i międzynarodowych, m.in. 1994 — „Natura”, Galeria Biała, Lublin; 1997 — III Triennale Plastyki „Sacrum”, Miejska Galeria Sztuki, Częstochowa; 1998 — „Sacrum”, BWA Wałbrzych; 2000 — I Międzynarodowa Wystawa Miniatury, Częstochowa; 2004 — „My i oni. Sztuka ponad granicami”, Pałac Sztuki TPSP, Kraków; 2004 — XI Biennale Sztuki Sakralnej „Sacrum 2004”, BWA Gorzów Wikp.; WSD w Paradyżu.

W 1996 r. wyróżnienie w Konkursie „Obraz, Grafika, Rysunek, Rzeźba Roku”, BWA Rzeszów.

IX — Franciszek Maśluszczak

Malarz, rysownik, grafik. Urodzony w 1948 roku w Kotlicach koło Zamościa. Absolwent ASP w Warszawie, dyplom otrzymał w 1974 roku.

Od roku 1975 wystawia obrazy i rysunki na wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą. Prace artysty znajdują się w licznych zbiorach muzealnych, m.in. Muzeum Narodowego w Krakowie i w Szczecinie, Muzeum Pokoju w Tokio, Muzeum Miejskiego w Gandawie i w Helsinkach, Domu Kultury w Witebsku na Białorusi i kolekcjach prywatnych.

Jest autorem Drogi Krzyżowej w Kościele p.w. Wniebowstąpienia Pańskiego na Ursynowie w Warszawie, zamówionej przez ks. prałata T. Wojdata, poświęconej w marcu 2006 roku przez ks. biskupa P. Jareckiego. Od wielu lat artysta wspiera swoimi dziełami aukcje charytatywne w kraju i za granicą. Uhonorowany został nagrodami im. Św. Brata Alberta i Aukcji Wielkiego Serca. Jest honorowym obywatelem miasta Mikołów na Śląsku i laureatem nagrody tygodnika Południe w dziedzinie „Wartości”. Artysta współpracuje z wydawnictwami i pismami społeczno-kulturalnymi, m.in. z „Literaturą”, „Polityką”, „Rzeczpospolitą”...

Od 1974 r. należy do ZPAP, pełnił funkcję członka Rady Artystycznej, przewodniczy i bierze udział w obradach jury wielu wystaw i festiwali artystycznych.

X — Małgorzata Hołówka

Urodzona w Krakowie w 1954 roku. Studiowała na Wydziale Grafiki krakowskiej ASP. Dyplom w 1980 roku w Pracowni Wklęsłodruku prof. Andrzeja Pietscha i w Pracowni Rysunku prof. Adama Hoffmanna. Uprawia grafikę warsztatową, rysunek i malarstwo.

Zrealizowała ponad 20 wystaw indywidualnych w kraju i za granicą, brała także udział w wielu wystawach zbiorowych. Prace graficzne i rysunkowe znajdują się w zbiorach muzealnych.

Osiągnięcia artystyczne ostatnich 10 lat:
1996
— XVI Międzynarodowe Biennale Exlibrisu Współczesnego, Malbork, medal,
— nagroda Dyrektora Muzeum Zamkowego za najlepszy exlibris dedykowany Muzeum Malborskiemu
— III Międzynarodowe Biennale Exlibrisu, Warszawa „Varsaviane w Exlibrisie”, medal
1997 — II Międzynarodowy Konkurs Graficzny na Exlibris, Gliwice, wyróżnienie
2000 — III Triennale Autoportretu im. Jacka Malczewskiego, Radom, nagroda
2002 — XV Międzynarodowe Triennale Małej Formy Graficznej, Łódź, medal

Pracuje jako nauczyciel i dyrektor w Zespole Państwowych Szkół Plastycznych w Krakowie.