Michał Kulenty (Polska)

„Poważna sprawa”

14. 11. 2009 r. – sobota
godz. 19.00
Kościół Środowisk Twórczych, ul. Marii Skłodowskiej-Curie 22

Archiwum Festiwalu

O festiwalu

Pobierz

Cookies

„Poważna sprawa” to — poważna sprawa...

Michał Kulenty

Krzysztof Herdzin

Cezary Konrad

Jacek Kotlarski

Michał Barański

Program Michała Kulentego jest antykomercyjny, bezkompromisowy i prawdziwie polski. Odwołuje się do wartości podstawowych, jakimi są dla każdego Polaka cnoty rycerskie i ewangeliczne.

„Honor” to tytuł jednej z wielu kompozycji Kulentego. Są tu i „Echa przeszłości”, „Latarnik na placówce”, „Z dalekiego kraju”, ale i „Szarość codzienna”, „Wyrzeczenia”, „Prostota zdobi”, „Od zawsze i na wieki”, „3 x Tak — w myśli, w mowie, w sercu”, czyli — „Poważna sprawa — Nadzieja”.

Program ten to „Sprawa Polska”, „Tempora nostra”, to po prostu „Dusza w uszach”... „Przebudzenie” i nie tylko. Wszystko to w założeniu ma zerwać z niedobrą tradycją „kanalizowania”, wtłaczania Polski w wąskie pojęcie słabego, biednego kraiku, gdzieś na dalekim wschodzie cywilizacji, gdzie jedynie Polonez As-dur Chopina i trzy wiersze Mickiewicza... W tym przesłaniu nie ma kompleksów, ani żalu. Jest wiara we własne siły i duchową moc narodu.

Kultura polska może być „towarem eksportowym” tylko wtedy, gdy stanie się naprawdę polska. Dość już tego kopiowania obcych wzorców. Światowa kultura poszukuje świeżego powiewu. A my... Przestańmy wreszcie wozić drzewo do lasu... Niech tu, na tej polskiej ziemi rośnie zdrowo, piękny, pachnący las.

„>>Poważna sprawa<< — to cykl utworów, skomponowanych przeze mnie na potrzeby bardzo specyficznego projektu. Jest to próba zerwania z mitami o naszej wiecznej niemożności, o zaściankowości i biedzie. Program ten ma wyjść w świat z nową, niebanalną i charakterystyczną propozycją, która ma w sobie dużą dawkę emocji, a jest przy tym jednocześnie łatwa w odbiorze i to dla każdego wrażliwego słuchacza. To jest możliwe. Świadczą o tym reakcje moich wiernych fanów.

Wielokrotnie obserwowałem sytuację, gdy Polskę na arenie międzynarodowej reprezentował artysta dość mierny lub ktoś, kto nieudolnie próbował naśladować znanego w mediach światowych gwiazdora. W tej sytuacji sukces jest po prostu niemożliwy, bo cały świat idzie w dokładnie przeciwnym kierunku, poszukując nowego brzmienia, nowego przekazu...”

Michał Kulenty

kompozytor, instrumentalista (saksofony, fortepian, flet, klarnet, instrumenty ludowe)

Rocznik 1956. Ukończył dwie uczelnie: Uniwersytet Warszawski — filologię polską (1980) i Akademię Muzyczną w Warszawie (1985) — w klasie saksofonu. Podobna dwukierunkowość cechuje jego aktywność twórczą. Z jednej strony, trwająca do dziś, współpraca z orkiestrami symfonicznymi — w tym Filharmonią Narodową — i koncerty solowe, a z drugiej praca w kilku czołowych big-bandach i combach jazzowych.

Autor muzyki teatralnej i filmowej. Brał udział w festiwalach muzyki współczesnej (m.in.. Aspekte Salzburg), jak i w bardzo wielu jazzowych. Koncertował w Japonii ze słynnym wiolonczelistą Yo-Yo Ma, w projekcie z cyklu „Silk Road”. Jest doświadczonym „człowiekiem radia”. Kilka lat pracował w Biurze Programowym Polskiego Radia, jest doradcą muzycznym i twórcą radiowym, w tym autorem muzyki ilustracyjnej dla wielu stacji radiowych.

Prowadzi również ożywioną działalność pedagogiczną, ma wielu uczniów z całej Polski, w szkole o profilu jazzowym, gdzie stworzył własną klasę. Ma też swoich naśladowców i wielu wiernych fanów.

W roku 1989 sformował własny kwartet w składzie: Wojciech Niedziela (fortepian), Jacek Niedziela (kontrabas), Wojciech Malina Kowalewski (perkusja) i lider (saksofony, flety, fortepian, instrumenty klawiszowe i ludowe).

Z kwartetem tym nagrał trzy płyty autorskie: „Polska” 1990, „Głos na rozstaju” 1996, a w 2007 „Przesłanie” (nominowane do nagrody „Fryderyka”) w duecie z wybitnym polskim pianistą Marcinem Maseckim, w Wydawnictwie „Polonia Records”.

Obecnie najczęściej gra w duecie z Maseckim, w programach „Przesłanie”, „Więcej jazzu”, „Więcej nieba”, „Klasyczny romantyzm” i „Poważna sprawa”.

Jest Dyrektorem Międzynarodowego Katolickiego Festiwalu Filmowego w Niepokalanowie i Wiceprzewodniczącym Jury ds. Radiowych.

Źródła inspiracji to nie tylko muzyka, o czym świadczą choćby tytuły kompozycji: „Przypowieść”, „Bajka”, „Opowiadanie”, „Ze starej baśni”. Na wybranych koncertach słuchacze poznają także poezję kompozytora. Są to albo pieśni wykonywane przez różnych wokalistów, albo swobodne recytacje autora. To reakcje publiczności skłoniły go do przyjęcia również i takiej formy prezentacji swojej twórczości.

Jego wszechstronność jest powszechnie znana, ale są też i znaki rozpoznawcze jego osobowości artystycznej. „Poeta saksofonu, polski Garbarek” — tak piszą o nim krytycy, zwracając przy tym uwagę na osobisty styl tego twórcy.

Michał Kulenty jest kompozytorem o dużej wrażliwości na urodę polskiej muzyki ludowej. Wszechstronny saksofonista, od okaryny przez zestaw fletów prostych i poprzecznych, nieomal pełen rejestr saksofonów. Podstawowe instrumenty to jednak dla niego sopran tenor i fortepian.

Muzyka, którą tworzy, to pogranicze jazzu, muzyki ludowej i sakralnej. Proste, śpiewne tematy i bogata, współczesna harmonia – to emocja i forma. Dokładnie przemyślana struktura formalna – wiele części, tematów, polifonia, zróżnicowana rytmika, a jednak wrażenie ewangelicznej prostoty. Z potrzeby serca rozpoczął cykl koncertów, w naturalnej i bogatej akustyce sacrum. Współpracuje z chórami i orkiestrami wykonującymi muzykę sakralną.

Ta część działalności zajmuje szczególnie ważne miejsce w życiu tego artysty. Na przestrzeni czasu powstały różnorodne programy: „Nie ma miłości bez ofiary”, „Więcej nieba!” czy „Świętość”.

Nie zamyka się w jednej tylko stylistyce, ale ma swój własny, łatwo rozpoznawalny styl. Współpracuje również z wybitnymi solistami i zespołami muzyki ludowej. Przykładem tego jest album „Podniesienie” nagrany wspólnie z góralskim zespołem „Trebunie-Tutki” i Krzysztofem Ścierańskim.

Kulenty jest otwarty na świat dźwięków wszystkich kultur. Grał i nagrywał z muzykami z kilku kontynentów. Koncertował w wielu krajach Europy, biorąc udział w wielu eksperymentach poszukiwawczych – miedzy innymi „Open House of Arts” – Francja, muzycy z Afryki i z różnych krajów Europy. W 2000 r. pracował jako konsultant muzyczny musicalu „Magic of the Dance” w Niemczech (muz. irlandzka). Poznał wiele stylistyk muzycznych, podróżując po świecie i pracując jako muzyk. Był na wszystkich kontynentach, we wszystkich strefach klimatycznych, od Alaski i Szpicbergenu, aż po Ziemię Ognistą i Tasmanię.

Krzysztof Herdzin (1970) — pianista, kompozytor, aranżer, dyrygent, producent płytowy. Jest w naszym kraju jednym z nielicznych tak wszechstronnych artystów, z tak olbrzymim dorobkiem. Z sukcesem uprawia muzykę klasyczną, jazz i pop, a także jest jednym z najbardziej obecnie cenionych i poszukiwanych aranżerów orkiestrowych i big-bandowych. Absolwent bydgoskiej Akademii Muzycznej (1993) w klasie fortepianu Katarzyny Popowej-Zydroń (nauczycielki Rafała Blechacza), współpracownik działającej w Niemczech Fundacji Yehudi Menuhina „Live Music Now”, laureat Międzynarodowego Konkursu Improwizacji Jazzowej w Katowicach 1993, Jazz Juniors 1989, „Klucza do Kariery” Pomorskiej Jesieni Jazzowej 1990, Nagrody Prezydenta Miasta Bydgoszczy 2005, Nagrody Gazety Wyborczej „Feliks 2006”; posiadacz pięciu Złotych Płyt dla aranżera („Intymnie” Ryszarda Rynkowskiego, „Ladies” i „Sentiments” Ewy Małas Godlewskiej, „ID” Anny Marii Jopek oraz „Nic Nie Muszę” Edyty Geppert).

Nagrał ponad 100 CD, w tym siedem autorskich: „Chopin”, „Being confused”, „Seriale, seriale”, „Almost after”, „Dancing flowers”, „Live in Tygmont”, „Belcanto semplice” (nominacja do Fryderyka 2009), „Fantazja na tematy IV Kwartetu Grażyny Bacewicz”. Ma na swoim koncie ponad 1000 (!) partytur na orkiestry kameralne i symfoniczne oraz big-bandy i zespoły jazzowe.

Koncertował z wybitnymi kameralistami: Jadwigą Kotnowską, Vadimem Brodskim, Wojtkiem Mrozkiem, kwartetami Royal String Q., Prima Vista i Camerata.

Był pianistą kwartetów saksofonistów J. Ptaszyna Wróblewskiego i Janusza Muniaka. W latach 1997 — 2001 grał w zespole Zbigniewa Namysłowskiego. Pracował prawie ze wszystkimi liczącymi się w Polsce gwiazdami ze świata piosenki i jazzu, koncertował w Kanadzie, USA, Meksyku, Indiach oraz prawie wszystkich krajach Europy. Współpracował jako pianista i aranżer przy Festiwalach Piosenki w Opolu i Sopocie, był szefem muzycznym programów telewizyjnych: „Tata Show” w TVP I, III Edycji programu „Idol”, „Jak oni śpiewają” w TV Polsat, „MC2 Maszyna czasu Manna i Materny” oraz „MaMa” w TVP II; był kierownikiem muzycznym musicalów „Pięciu braci Moe” w Teatrze Roma w Warszawie i „Na końcu tęczy” w krakowskim Teatrze Stu; dyrygentem orkiestr i szefem artystycznym galowych koncertów telewizyjnych i prestiżowych widowisk plenerowych (Fama, Teraz Polska, Polskie Orły, Koncerty Papieskie na Placu Zamkowym, Gala 80-lecia Polskiego Radia w Teatrze Wielkim w Warszawie, Gala 10-lecia Fundacji Polsat w Teatrze Roma, Gala Otwarcia Igrzysk Polonijnych na Placu Zamkowym w Warszawie, Gala 90-lecia ZAIKS w Teatrze Roma w Warszawie itd.)

Skomponował muzykę do filmu Marcina Pieczonki „Kilka fotografii”, zorkiestrował muzykę J. Stokłosy do musicali „Piotruś Pan” i „Romeo i Julia”, muzykę Jana A. P. Kaczmarka do filmu „Finding Neverland” (Oscar 2005 !!), muzykę Grzegorza Daronia do filmów „Pierwszy milion”, „6 dni strusia”, muzykę Henri Seroki do filmu „U Pana Boga w ogródku” i serialu „Halo Hans”, Roberta Jansona do filmu „Świadectwo”, Adama Skorupy do filmu „Kinematograf”, Tomasza Gąssowskiego do filmu „Miasto z morza”. Jest również autorem muzyki do reklam telewizyjnych: AIG, Hochland, Soki Kubuś, Fundacja TVN.

W marcu 2009 w Katowicach odbyła się prapremiera koncertu na saksofon altowy i orkiestrę „Narracje” w wykonaniu Jerzego Główczewskiego i orkiestry NOSPR. Na przełom 2009/2010 roku Herdzin w roli dyrygenta i kompozytora planuje nagranie płyty z Sinfonią Varsovią i solistami Waldemarem Malickim i Jadwigą Kotnowską w premierowym, monograficznym, klasycznym repertuarze.

Jest kompozytorem pierwszego w Polsce oficjalnie wybranego przez sejmik wojewódzki — „Muzycznego Logo” województwa kujawsko-pomorskiego. W latach 2006-2008 prowadził autorską audycję „Kalambury z partytury” w Radiu Jazz.

Perkusista, kompozytor, aranżer, absolwent Akademii Muzycznej im. Fr. Chopina w Warszawie w klasie perkusji prof. Stanisława Skoczyńskiego. Przez czytelników miesięcznika Jazz Forum uznawany za najlepszego polskiego perkusistę jazzowego — według rankingu Jazz Top — nieprzerwanie od roku 1992.

Pod koniec „studiów klasycznych” poświecił się muzyce jazzowej, a pierwsze znaczące sukcesy zaczął odnosić jako współtwórca grupy Central Heating Trio (wraz z pianistą Filipem Wojciechowskim, 1989), z którą zajął I miejsce na festiwalu Jazz Juniors ‘90 w Krakowie oraz otrzymał I nagrodę na Festiwalu „Pomorska Jesień Jazzowa — Klucz Do Kariery” w 1990 roku. Central Heating Trio było również finalistą międzynarodowych konkursów jazzowych w roku 1990: „IX European Jazz Competition” w Leverkusen/Niemcy i „Europe Jazz Contest” Hoeliard /Belgia.

W roku 1995 nagrywa pierwszą współautorską płytę wraz z Susan Weinert — „Meeting in Krakow”— wydaną w 1996 roku. W 1995 roku zakłada też swoją pierwszą grupę: Cezary Konrad Quartet, z którą w 1999 roku nagrywa swoją pierwszą autorską płytę — „One mirror… many reflections” — wydaną w 2000 roku. Muzyka na tej płycie stylistycznie nawiązuje do dokonań Allana Holdswortha oraz zespołów Tribal Tech i Yellow Jackets. Płyta nagrana została w składzie: Darek Krupa (guitars), Piotr Żaczek: (electric bass, fretless bass), Marek Podkowa (tenor sax, EWI), Leszek Możdżer (acoustic and electric piano), Zbigniew Jakubek (keyboards).

Po dłuższej współpracy z Anną Marią Jopek, trwającej od roku 1998, w 2005 roku powstał nowy autorski projekt muzyczny, grupa — Cezary Konrad‘ the NEW BAND, którego pierwszy skład tworzyli: Krzysztof Herdzin (electric piano), Paweł Pańta (electric bass, contrabas), Marek Podkowa (saxophones). W ostatnich latach Cezary Konrad (CK) współpracuje z takimi formacjami muzycznymi jak Włodek Pawlik Trio ( w składzie Włodek Pawlik, Paweł Pańta, CK), Krzysztof Herdzin Trio (w składzie Krzysztof Herdzin, Zbigniew Wegehaupt, CK), a do marca 2007 roku Andrzej Kurylewicz Trio (w składzie: A. Kurylewicz, Paweł Pańta, CK).

Poza wymienionymi już muzykami, Cezary Konrad występował i nagrywał z wieloma znakomitymi postaciami polskiej sceny jazzowej, miedzy innymi Leszkiem Możdżerem, Zbigniewem Namysłowskim, Tomaszem Stańko oraz z zagranicznymi muzykami, takimi jak Karrin Allyson, Randy Brecker, Deborah Brown, Mino Cinelu, Joe de Franco, Volker Greve, Gary Guthman, Omar Hakim, Paul Imm, Didier Lockwood, Pat Metheny, Nippy Noya, Susan Weinert.

Od roku 2006 Cezary Konrad występuje również z koncertami solowymi, podczas których w sposób niezwykle widowiskowy prezentuje publiczności magiczny świat instrumentów perkusyjnych. Projekt koncertów solowych wywodzi się z wieloletnich doświadczeń Cezarego jako pedagoga, wykładowcy i prowadzącego zajęcia na wielu warsztatach muzycznych zarówno na terenie Polski jak i Europy.

Wśród wielu nagród i wyróżnień Cezarego Konrada — na uwagę zasługują: Nagroda „Mateusza” im. Mateusza Święcickiego przyznana przez Program III Polskiego Radia oraz Stypendium im. K. Komedy przyznane przez Ministerstwo Kultury i Sztuki, a ostatnio Wyróżnienie dla Najlepszego Muzyka Perkusyjnego 2006 i 2007 w kategorii „Perkusista Jazz / Latin / Funk” wg ankiety czytelników czasopisma „Top Drummer”.

Na swoim koncie ma blisko 80 nagranych płyt. Współpracuje z Warszawską Grupą Perkusyjną oraz z Polską Orkiestrą Radiową.

Absolwent klasy śpiewu Dr. Ewy Mentel na Wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach. Lata 2000 – 2006 to współpraca z Teatrem Muzycznym Roma w Warszawie. Jednocześnie sprawdza się z powodzeniem jako wokalista sesyjny biorący udział w wielu ciekawych projektach znanych artystów: Ewy Bem, Johna Lorda (Deep Purple), Krzysztofa Herdzina, Katarzyny Groniec czy Krzysztofa Kiljańskiego.

Sierpień 2006 — powstaje projekt pt. „Tribute to Andrzej Zaucha”, którego pomysłodawcą jest Jacek Kotlarski. Projekt ów z powodzeniem zostaje przedstawiony w Poznańskim „Pod Pretekstem”. Obecnie przygotowuje pierwszą solową płytę, do której muzykę napisał wraz z Tomkiem Szymusiem, a produkcją zajmuje się znakomity aranżer i pianista Krzysztof Herdzin.

Michał Barański urodził się w 1984 roku. Jest absolwentem Wydziału Jazzu Akademii Muzycznej w Katowicach. Już jako czternastolatek został zauważony na warsztatach muzycznych przez amerykańskiego klarnecistę Brada Terry. Wraz z pianistą Mateuszem Kołakowskim i perkusistą Tomaszem Torresem weszli w skład kwartetu Terry'ego, wielokrotnie koncertując w USA i zdobywając szlify u źródeł jazzu.

Jest laureatem nagrody Grand Prix, którą otrzymał na 40. festiwalu Jazz Nad Odrą w kategorii zespołowej. Aniołek Jazzowy na Bielskiej Zadymce Jazzowej przypadł mu w 2005 roku. Otrzymał też główną nagrodę Swingujący Kruk na III Hot Jazz Spring w Częstochowie. Wraz z zespołem Triology (Mateusz Kołakowski – fortepian, Tomasz Torres – perkusja) zajął IV miejsce na Międzynarodowym Konkursie Zespołów Jazzowych Jazz Hoeliaart w Belgii. Laureat dwóch nagród Fryderyka za płyty „Assymetry” Z. Namysłowskiego oraz „Umiera Piękno” Agi Zaryan. Zwyciezca ankiety Jazz Forum w kategorii najlepszy kontrabasista 2008 roku.

Występował w Knitting Factory w Nowym Jorku, na Jazz Bakery w Los Angeles, Vail Jazz Festival w Colorado, w Berklee Performance Center w Bostonie. Współpracuje z amerykańskimi i polskimi jazzmanami: Bennie Maupin'em, Nigelem Kennedy, Rogerem Kellaway'em, Williamem Galisonem, Zbigniewem Namysłowskim,Tomaszem Stańko, Piotrem Baronem, Januszem Muniakem, Grzegorzem Nagórskim, Joachimem Menclem, Maciejem Sikałą, Jose Torresem, Agą Zaryan, Kubą Badachem, Mieczysławem Szcześniakiem, a także z rockową formacją Mate.o, Natalią Niemen i zespołem New Life M oraz chórem gospel Trzecia Godzina Dnia.