polski

english

français

Paco Peña z zespołem (Hiszpania)

„Misa Flamenca”

12. 11. 2011 r. – sobota
godz. 20.00
Kościół MB Zwycięskiej, ul. Łąkowa 40

O festiwalu

Festiwal Kultury Chrześcijańskiej zorganizowany został po raz pierwszy w roku 1997, z okazji 10-lecia istnienia Teatru LOGOS (ZOBACZ). Stanowi w pewnym sensie przedłużenie idei organizowanych w całej Polce w latach 70. i 80. Tygodni Kultury Chrześcijańskiej, mających wtedy stanowić przeciwwagę dla propagowanego przez państwowe media modelu kultury świeckiej, nieposzukującej wartości transcendentnych i poddanej działaniu cenzury. Łódzkie Dni Kultury Chrześcijańskiej organizowano, wykorzystując na potrzeby spotkań z artystami, spektakli, wystaw i projekcji wiele kościołów, sal i pomieszczeń w całej Łodzi. Jednym z takich miejsc była aula Jana Pawła II w podziemiach Kościoła pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny przy ulicy Kościelnej. Tam właśnie rozpoczął swoją działalność Teatr Logos, który przeniósł się ze swym twórcą, ks. Waldemarem Sondką (ZOBACZ), do kościoła przy ulicy Marii Skłodowskiej-Curie. To ten kościół w 1993 roku ks. arcybiskup Władysław Ziółek przekazał łódzkim twórcom i artystom, i erygował przy nim Ośrodek Duszpasterstwa Środowisk Twórczych Archidiecezji Łódzkiej. Do dzisiaj tu właśnie mieści się centrum „logistyczne” festiwalu, a we wnętrzach Kościoła Środowisk Twórczych odbywa się część festiwalowych imprez.

Festiwal tradycyjnie rozpoczyna się w listopadzie, w pierwszą niedzielę po dniu zadusznym. Trwa zazwyczaj dwa tygodnie, podczas których codziennie odbywają się różnego rodzaju zdarzenia specjalnie na ten czas przygotowane – premiery spektakli Teatru Logos i innych, zaprzyjaźnionych scen teatralnych, wystawy prac zaproszonych artystów, spektakle i przedstawienia zespołów zagranicznych, występy chórów i muzyków, często nie do zobaczenia w Polsce w żadnym innym czasie. Program festiwalu jest efektem całorocznej menedżerskiej pracy ks. Waldemara Sondki, dyrektora festiwalu, który wykorzystując dotychczasowe powiązania i kontakty zaprasza artystów interesujących, niebanalnych i tworzących sztukę nie zawsze religijną, ale zawsze poszukującą i na najwyższym poziomie. Dbałość o poziom propozycji festiwalowych jest stałą zasadą, środowisko Logosu bowiem od początku pragnęło dawać łodzianom możliwość kontaktu ze sztuką pozbawioną parafiańszczyzny, otwartą w spojrzeniu na człowieka i jak najdoskonalszą formalnie.

Festiwal nie jest działaniem nastawionym na dochód. Wszystkie karty wstępu są wydawane w formie bezpłatnych zaproszeń, a zespół Teatru Logos i osoby zaangażowane w organizację festiwalu działają na zasadzie wolontariatu. Nie oznacza to jednak, że Festiwal Kultury Chrześcijańskiej nic nie kosztuje. Przeciwnie, zorganizowanie zdarzenia kulturalnego na odpowiednim poziomie zawsze pociąga za sobą koszty. Organizacją środków zabezpieczających właściwą oprawę imprez festiwalowych zajmuje się ks. Waldemar Sondka przez cały rok. Udaje mu się pozyskać zarówno sponsorów (bez których Festiwal by nie istniał), jak i dotacje od instytucji zajmujących się finansowaniem kultury (bez których Festiwal nie miałby możliwości rozwoju). Wszystko to w celu zrealizowania podstawowej idei imprezy, która wywodzi się z Łódzkich Dni Kultury Chrześcijańskiej — umożliwienia przeżywania Tajemnicy poprzez sztukę każdemu, kto tego pragnie, kto tego potrzebuje. Spełnienie tej idei zakłada nieodpłatne uczestnictwo w wydarzeniach artystycznych i tak od początku Festiwalu do dzisiaj jest, że wejściówki otrzymać może każdy, kto zechce poświęcić chwilę swojego czasu, by odstać swoje w kolejce w dniu otwarcia biura festiwalu. Jedynym ograniczeniem ilości wydawanych wejściówek jest pojemność sal, w których organizowane są poszczególne imprezy dwutygodniowego programu.

 

Cookies

Strona Festiwalu Kultury Chrześcijańskiej używa cookies wyłącznie w celu dopasowania wyglądu i wyświetlania strony do preferencji użytkownika oraz dla gromadzenia statystyk odwiedzin (kraj, monitor, przeglądarka internetowa), pozwalających nam pracować nad ulepszeniem layoutu. Nie prowadzimy działań reklamowych z użyciem ciasteczek.

Nasza strona wymaga włączonej obsługi skryptów java.

Cookies to informacje tworzone przez skrypty obsługujące połączenie Twojej przeglądarki (zwane sesją) z serwerem obsługującym adres URL (adres internetowy wpisany w pasek adresu). Są one zapisywane na dysku Twojego komputera (ustawa nazywa to urządzeniem końcowego użytkownika) w folderach systemowych przeglądarki i używane przez serwer do rozpoznania Twoich ustawień, stanu poprzedniego lub wskazanych preferencji (np. wyboru koloru strony czy rozkładu list w wyliczeniach) przy każdym ponownym połączeniu. Cookies — jeśli istnieją zachowane na dysku — są pobierane i przesyłane z powrotem na serwer obsługujący adres URL w momencie rozpoczęcia przeglądania strony.

Cookies są konieczne do poprawnego działania różnych części większości witryn internetowych. Wyłączając cookies narażasz się na kontakt ze stroną działającą wadliwie.

 
1. Możesz zabronić przeglądarce internetowej zapamiętywania (akceptowania) plików cookies.

Spowoduje to prawdopodobnie utrudnienia w korzystaniu ze strony www, ciasteczka wymyślono bowiem jako mechanizm usprawniający działanie serwisów. Należy w tym celu zmienić na stałe – jednorazowo – ustawienia Twojej przeglądarki. Pamiętaj, żeby sprawdzić na wszelki wypadek te ustawienia po zainstalowaniu nowej wersji oprogramowania.

W przeglądarce Internet Explorer cookies można wyłączyć wykorzystując ustawienia — NARZĘDZIA — OPCJE INTERNETOWE — PRYWATNOŚĆ — WYBIERZ USTAWIENIE DLA STREFY INTERNETOWEJ (wersja IE 10).

W przeglądarce Firefox przez modyfikację ustawień — NARZĘDZIA — OPCJE — PRYWATNOŚĆ.

W Chrome — USTAWIENIA — ZAAWANSOWANE — PRYWATNOŚĆ — USTAWIENIA TREŚCI.

W przeglądarce Opera USTAWIENIA — PREFERENCJE — ZAAWANSOWANE — CIASTECZKA.

2. Możesz nakazać usuwać ciasteczka automatycznie po każdym zamknięciu przeglądarki.

Większa część cookies zbierających dane, których nie chcesz przekazywać nigdzie dalej, ma dość odległą datę wygaśnięcia i wcześniej nie wygasają one automatycznie. Cookies służące do automatyzacji pracy strony najczęściej mają ustawiony moment wygaśnięcia na zakończenie sesji przeglądania strony. Nigdy jednak nie ma pewności. Tę opcję lepiej zaznaczyć w ustawieniach.

3. Możesz regularnie używać programu czyszczącego system (z istniejącą i zaznaczoną opcją usuwania cookies).

Takie postępowanie jest zalecane ogólnie ze względów bezpieczeństwa i nie tylko odnośnie ciasteczek. Ponieważ jednak czynisz to na własne ryzyko, nie proponujemy Ci żadnego konkretnego programu. Część z nich jest zresztą płatna.

 

Misa Flamenca
kompozytor Paco Peña

Francisco Peña

Raul Mendez
Francisco Arriaga
Rafael Montilla Recio
Rafael Montilla Moya
Inmaculada Rivero
Jose Angel Carmona
Ignacio Lopez

Oryginalny pomysł Paco Peñy na mszę flamenco zrodził się z pragnienia połączenia katolickiego spojrzenia na mszę z muzyczną tradycją flamenco: artysta flamenco wychowuje się, obcując z obiema tymi tradycjami, i obie wywołują w nim te same nieuchwytne emocje. Z jednej strony, msza jest dla ludzi sposobem na zbliżenie się do Boga, wprowadza ich w podniosły, duchowy nastrój, który pomaga im nawiązać łączność z siłą wyższą; jest to akt zarówno głęboko duchowy, jak i wysoce emocjonalny. Z drugiej strony, flamenco jest również formą sztuki pełną emocji, które w sposób szczery i autentyczny wykraczają poza czysty fizyczny akt śpiewu i dotykają poziomu „duchowego”. A zatem religijna msza i śpiew flamenco mogą zapewnić bardzo intensywne doświadczenie emocjonalne (sięgające niemal transu).

Na początku Paco zaadaptował teksty hiszpańskiej mszy katolickiej, które następnie przekazał biskupowi Kordoby, zaś on zatwierdził nową wersję tekstu. Paco wykorzystał następnie swoją doskonałą znajomość tradycji flamenco i form wykorzystywanych we flamenco w celu wybrania najlepszych i najodpowiedniejszych środków wyrazu dla tych słów. Elementy flamenco wykorzystane w mszy zostały w niektórych przypadkach zinterpretowane w sposób bardzo klasyczny, co zapewniło efekt, który może zostać doceniony przez szersze spektrum słuchaczy.

To pełne emocji połączenie katolickiej mszy i różnorakich form stosowanych we flamenco, uzupełnione o klasyczny chór, szturmem zawojowało świat muzyczny.

Wprowadzenie autora:

Gdy w 1988 r. poproszono mnie o stworzenie religijnej pracy na festiwal Wratislavia Cantans, doświadczałem rozmaitych uczuć – byłem zaszczycony, zachwycony, ale też przerażony. Czułem się zaszczycony, ponieważ flamenco, sztuka, która jest częścią moich korzeni i która stała się pasją mojego życia, otrzymała możliwość nawiązania więzi i zaprezentowania się wspólnie z innymi, niezmiernie prestiżowymi dziełami muzycznymi i grupami w zupełnie innym otoczeniu muzycznym, w klasycznej formie. Byłem również pełen obaw, ponieważ niezmiernie kocham i szanuję obie te kultury i bardzo chciałem oddać im sprawiedliwość.

Natychmiast zakochałem się w tym pomyśle. Zawsze uważałem, że w pieśniach flamenco zawarta jest szczerość i pasja, wysyłająca do słuchacza niezwykle przejmujące komunikaty, płynące wprost z duszy śpiewaka, przepełnione emocjami, prezentujące bardzo głębokie, podstawowe ludzkie uczucia. Śpiewak flamenco nie wyśpiewuje historii; jego pieśń odnajduje najgłębiej skrywane czułe punkty, wydobywa je i prezentuje nikomu i wszystkim zarazem; być może naturze, a być może samemu Bogu…

A zatem dla mnie flamenco jest doświadczeniem duchowym i właściwe wydaje mi się wykorzystanie go jako środka pozwalającego sięgnąć do Boga w kontekście mszy chrześcijańskiej.

Dostosowanie liturgii mszy do pieśni flamenco wymagało dokonania pewnych zmian w obowiązującym tekście. Udało mi się tego dokonać dzięki radom wielu przyjaciół, członków kościoła katolickiego w Kordobie, a w szczególności Veleriano Ordena, wikariusza, oraz Juana Moreno, archidiakona w diecezji Kordoba.

 

Paco Peña
Biografia

Twórczość Paco Peñy charakteryzuje się zarówno autentycznością, jak i innowacyjnością w podejściu do flamenco. Jako gitarzysta, kompozytor, dramaturg, producent i mentor artystów, przekształcił on percepcję tej archetypicznej hiszpańskiej formy sztuki.

Urodzony w Kordobie w Andaluzji, Paco Peña zaczął uczyć się gry na gitarze od swojego brata w wieku lat sześciu, a pierwszy publiczny występ dał w wieku lat 12. Pod koniec lat sześćdziesiątych opuścił Hiszpanię i wyjechał do Londynu, gdzie jego recitale muzyki flamenco spotkały się z dużym odzewem ze strony publiczności.

Jego solowe występy odbywały się zarówno w intymnych wnętrzach Ronnie Scott’s Jazz Club, jak i w monumentalnych salach koncertowych takich jak Royal Albert Hall w Londynie, Carnegie Hall w Nowym Jorku czy Concertgebouw w Amsterdamie. Występował wspólnie z innymi gitarzystami, śpiewakami i grupami muzycznymi, łącząc flamenco z różnymi gatunkami muzycznymi, takimi jak muzyka klasyczna, jazz, blues, country czy muzyka południowoamerykańska.

W 1995 r. recenzent New York Timesa napisał: „Paco Peña to wirtuoz, potrafiący olśniewać publiczność i pozwalający jej wznieść się ponad codzienność. Łączy zamaszyste ozdobniki z delikatnym cieniowaniem godnym mistrza kolorysty; nie potrafię przypomnieć sobie innego gitarzysty, który w tak mistrzowski sposób opanowałby ten instrument”. Nie jest zatem niespodzianką, że czytelnicy amerykańskiego magazynu Guitar przez pięć lat z rzędu wybierali go Najlepszym Gitarzystą Flamenco Roku.

W 1981 r. artysta ufundował Centro Flamenco Paco Peña w Kordobie, a niedługo potem został dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Festiwalu Gitarowego w Kordobie. Istnieją plany uruchomienia kolejnej inicjatywy edukacyjnej w rodzinnym mieście Paco Peñy, dopełniającej jego pracę jako pierwszego na świecie profesora gitary flamenco — jest to stanowisko utworzone w 1985 r. w Konserwatorium w Rotterdamie w Holandii.

Od 1970 roku Paco Peña regularnie występuje na scenie w towarzystwie osobiście wyselekcjonowanego zespołu tancerzy, gitarzystów i śpiewaków, dając niezwykle oryginalne i innowacyjne koncerty. Paco Peña Flamenco Dance Company przeniosło flamenco w świat teatru muzycznego, dając regularne sezonowe występy w Londynie (Royal Festival Hall, Sadler’s Wells Theatre i Barbican) oraz podczas rozmaitych festiwali w Edynburgu, Adelajdzie, Amsterdamie, Atenach, Izraelu, Stambule, Singapurze i Hong Kongu. Rok 1999 przyniósł najambitniejszy z dotychczasowych projektów artysty: Musa Gitana. Inspiracją dla tego dzieła było życie i praca innego artysty pochodzącego z Kordoby, malarza Julio Romero de Torresa. Widowisko było wystawiane przez siedem tygodni w Peacock Theatre na londyńskim West Endzie, co czyni je najdłużej wystawianym w dziejach widowiskiem flamenco; było ono również prezentowane w Londynie w sezonie wiosennym 2001 r.

Kolejny kamień milowy w karierze artysty to Misa Flamenca, pochodząca z 1991 r. interpretacja mszy, podczas której występowały obok siebie zespół Paco Peñy i klasyczny chór. Premiera dzieła miała miejsce w londyńskim Royal Festival Hall z udziałem chóru Academy of St Martin-in-the-Fields, zaś następnie zaprezentowano je podczas EXPO 1992 w Sewilli. Misa Flamenca była również prezentowana widzom w Australii, Nowej Zelandii, Polsce, Niemczech, Hiszpanii, Holandii, Belgii i USA. Paco Peña planuje realizację kolejnych projektów łączących flamenco z muzyką klasyczną.

Paco Peña obecnie mieszka w Londynie, ale nadal spędza wiele czasu w swojej rodzinnej Andaluzji. W 1997 r. otrzymał z rąk króla Hiszpanii Juana Carlosa zaszczytne oficjalne odznaczenie Orden del Merito Civil.