polski

english

français

Kompania Primavera

„Short story”

18. 11. 2011 r. – piątek
godz. 20.00
OPUS Film, ul. Łąkowa 29

O festiwalu

Festiwal Kultury Chrześcijańskiej zorganizowany został po raz pierwszy w roku 1997, z okazji 10-lecia istnienia Teatru LOGOS (ZOBACZ). Stanowi w pewnym sensie przedłużenie idei organizowanych w całej Polce w latach 70. i 80. Tygodni Kultury Chrześcijańskiej, mających wtedy stanowić przeciwwagę dla propagowanego przez państwowe media modelu kultury świeckiej, nieposzukującej wartości transcendentnych i poddanej działaniu cenzury. Łódzkie Dni Kultury Chrześcijańskiej organizowano, wykorzystując na potrzeby spotkań z artystami, spektakli, wystaw i projekcji wiele kościołów, sal i pomieszczeń w całej Łodzi. Jednym z takich miejsc była aula Jana Pawła II w podziemiach Kościoła pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny przy ulicy Kościelnej. Tam właśnie rozpoczął swoją działalność Teatr Logos, który przeniósł się ze swym twórcą, ks. Waldemarem Sondką (ZOBACZ), do kościoła przy ulicy Marii Skłodowskiej-Curie. To ten kościół w 1993 roku ks. arcybiskup Władysław Ziółek przekazał łódzkim twórcom i artystom, i erygował przy nim Ośrodek Duszpasterstwa Środowisk Twórczych Archidiecezji Łódzkiej. Do dzisiaj tu właśnie mieści się centrum „logistyczne” festiwalu, a we wnętrzach Kościoła Środowisk Twórczych odbywa się część festiwalowych imprez.

Festiwal tradycyjnie rozpoczyna się w listopadzie, w pierwszą niedzielę po dniu zadusznym. Trwa zazwyczaj dwa tygodnie, podczas których codziennie odbywają się różnego rodzaju zdarzenia specjalnie na ten czas przygotowane – premiery spektakli Teatru Logos i innych, zaprzyjaźnionych scen teatralnych, wystawy prac zaproszonych artystów, spektakle i przedstawienia zespołów zagranicznych, występy chórów i muzyków, często nie do zobaczenia w Polsce w żadnym innym czasie. Program festiwalu jest efektem całorocznej menedżerskiej pracy ks. Waldemara Sondki, dyrektora festiwalu, który wykorzystując dotychczasowe powiązania i kontakty zaprasza artystów interesujących, niebanalnych i tworzących sztukę nie zawsze religijną, ale zawsze poszukującą i na najwyższym poziomie. Dbałość o poziom propozycji festiwalowych jest stałą zasadą, środowisko Logosu bowiem od początku pragnęło dawać łodzianom możliwość kontaktu ze sztuką pozbawioną parafiańszczyzny, otwartą w spojrzeniu na człowieka i jak najdoskonalszą formalnie.

Festiwal nie jest działaniem nastawionym na dochód. Wszystkie karty wstępu są wydawane w formie bezpłatnych zaproszeń, a zespół Teatru Logos i osoby zaangażowane w organizację festiwalu działają na zasadzie wolontariatu. Nie oznacza to jednak, że Festiwal Kultury Chrześcijańskiej nic nie kosztuje. Przeciwnie, zorganizowanie zdarzenia kulturalnego na odpowiednim poziomie zawsze pociąga za sobą koszty. Organizacją środków zabezpieczających właściwą oprawę imprez festiwalowych zajmuje się ks. Waldemar Sondka przez cały rok. Udaje mu się pozyskać zarówno sponsorów (bez których Festiwal by nie istniał), jak i dotacje od instytucji zajmujących się finansowaniem kultury (bez których Festiwal nie miałby możliwości rozwoju). Wszystko to w celu zrealizowania podstawowej idei imprezy, która wywodzi się z Łódzkich Dni Kultury Chrześcijańskiej — umożliwienia przeżywania Tajemnicy poprzez sztukę każdemu, kto tego pragnie, kto tego potrzebuje. Spełnienie tej idei zakłada nieodpłatne uczestnictwo w wydarzeniach artystycznych i tak od początku Festiwalu do dzisiaj jest, że wejściówki otrzymać może każdy, kto zechce poświęcić chwilę swojego czasu, by odstać swoje w kolejce w dniu otwarcia biura festiwalu. Jedynym ograniczeniem ilości wydawanych wejściówek jest pojemność sal, w których organizowane są poszczególne imprezy dwutygodniowego programu.

 

Cookies

Strona Festiwalu Kultury Chrześcijańskiej używa cookies wyłącznie w celu dopasowania wyglądu i wyświetlania strony do preferencji użytkownika oraz dla gromadzenia statystyk odwiedzin (kraj, monitor, przeglądarka internetowa), pozwalających nam pracować nad ulepszeniem layoutu. Nie prowadzimy działań reklamowych z użyciem ciasteczek.

Nasza strona wymaga włączonej obsługi skryptów java.

Cookies to informacje tworzone przez skrypty obsługujące połączenie Twojej przeglądarki (zwane sesją) z serwerem obsługującym adres URL (adres internetowy wpisany w pasek adresu). Są one zapisywane na dysku Twojego komputera (ustawa nazywa to urządzeniem końcowego użytkownika) w folderach systemowych przeglądarki i używane przez serwer do rozpoznania Twoich ustawień, stanu poprzedniego lub wskazanych preferencji (np. wyboru koloru strony czy rozkładu list w wyliczeniach) przy każdym ponownym połączeniu. Cookies — jeśli istnieją zachowane na dysku — są pobierane i przesyłane z powrotem na serwer obsługujący adres URL w momencie rozpoczęcia przeglądania strony.

Cookies są konieczne do poprawnego działania różnych części większości witryn internetowych. Wyłączając cookies narażasz się na kontakt ze stroną działającą wadliwie.

 
1. Możesz zabronić przeglądarce internetowej zapamiętywania (akceptowania) plików cookies.

Spowoduje to prawdopodobnie utrudnienia w korzystaniu ze strony www, ciasteczka wymyślono bowiem jako mechanizm usprawniający działanie serwisów. Należy w tym celu zmienić na stałe – jednorazowo – ustawienia Twojej przeglądarki. Pamiętaj, żeby sprawdzić na wszelki wypadek te ustawienia po zainstalowaniu nowej wersji oprogramowania.

W przeglądarce Internet Explorer cookies można wyłączyć wykorzystując ustawienia — NARZĘDZIA — OPCJE INTERNETOWE — PRYWATNOŚĆ — WYBIERZ USTAWIENIE DLA STREFY INTERNETOWEJ (wersja IE 10).

W przeglądarce Firefox przez modyfikację ustawień — NARZĘDZIA — OPCJE — PRYWATNOŚĆ.

W Chrome — USTAWIENIA — ZAAWANSOWANE — PRYWATNOŚĆ — USTAWIENIA TREŚCI.

W przeglądarce Opera USTAWIENIA — PREFERENCJE — ZAAWANSOWANE — CIASTECZKA.

2. Możesz nakazać usuwać ciasteczka automatycznie po każdym zamknięciu przeglądarki.

Większa część cookies zbierających dane, których nie chcesz przekazywać nigdzie dalej, ma dość odległą datę wygaśnięcia i wcześniej nie wygasają one automatycznie. Cookies służące do automatyzacji pracy strony najczęściej mają ustawiony moment wygaśnięcia na zakończenie sesji przeglądania strony. Nigdy jednak nie ma pewności. Tę opcję lepiej zaznaczyć w ustawieniach.

3. Możesz regularnie używać programu czyszczącego system (z istniejącą i zaznaczoną opcją usuwania cookies).

Takie postępowanie jest zalecane ogólnie ze względów bezpieczeństwa i nie tylko odnośnie ciasteczek. Ponieważ jednak czynisz to na własne ryzyko, nie proponujemy Ci żadnego konkretnego programu. Część z nich jest zresztą płatna.

 

Kompania Primavera

Kompania Primavera to grupa teatralna tworząca w obszarze teatru, muzyki i tańca współczesnego. Od momentu powstania działalność grupy dzieli się na dwie płaszczyzny: pierwsza i podstawowa obejmuje przygotowywanie i realizację autorskich widowisk artystycznych, tworzonych głównie na potrzeby i wymagania scen teatralnych. Druga dotyczy opracowywania opraw artystycznych dużych i prestiżowych wydarzeń komercyjnych i telewizyjnych.

Poprzez kolejne projekty Kompania określa i koordynuje pracę kilkudziesięciu twórców i artystów scenicznych, w tym aktorów, tancerzy, muzyków, scenografów, realizatorów światła i dźwięku. Grupa stanowi niejako elitarną kompanię indywidualności, której celem jest tworzenie nowatorskich projektów w obszarze teatru muzycznego oraz teatru tańca. Ideę wiodącą zespołu stanowi chęć popularyzacji tychże dziedzin sztuki, przy podjęciu próby zbliżenia kultury wysokiej z komercyjną konwencją publicznej prezentacji. Daje to szerokiej publiczności szansę otwartego, często interaktywnego uczestnictwa w procesie tworzenia przedstawienia teatralnego, a co za tym idzie, lepszego poznania i zrozumienia sztuki w ogóle. Jest to dla odbiorcy niepowtarzalna okazja doznania bezpośredniego kontaktu z twórcami i artystami poprzez przyjęcie otwartej formuły prowadzenia prób choreograficznych i aktorskich, reżyserii, przygotowywania zaplecza techniczno-scenograficznego przedstawienia, a w końcu odkrycia tajników reżyserii światła i efektów wizualnych.

 

„Short story”

reżyseria i choreografia: Dariusz Lewandowski
Spektakl prezentowany po raz pierwszy 22. 08. 2011 r. w ramach VIII Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Tańca

Spektakl zainspirowany został opowiadaniem Jarosława Iwaszkiewicza „Panny z Wilka”. Główny bohater to mężczyzna żyjący wspomnieniami oraz iluzją obrazu napotkanych w życiu kobiet. Miłość – nienawiść, kobieta – mężczyzna, rzeczywistość – fantazje. Przewijające się przez spektakl opozycje definiują świat, który nie jest jednobiegunowo prosty.

Pierwsza scena: mężczyzna, trzy kobiety i walizka, ten oczywisty, sceniczny synonim podróży, także tej do przeszłości. Tak zaczyna się historia relacji damsko-męskich. Tancerze zabierają widza w świat namiętności, melancholii, bólu, tęsknoty, a także wyrafinowanej miłosnej gry, wyrażonej ruchem i mimiką.

Choreografia w technice tańca współczesnego, charakteryzująca się dynamiką ruchu i ekspresją tancerzy, ich świadomość oraz plastyka ruchu nadała spektaklowi ogromny ładunek emocjonalny. Wykorzystanie przestrzeni sprawiło, że każdy skrawek sceny należał do wykreowanego świata. Męska namiętność, kobieca melancholia, niekończąca się symbioza pogoni za uczuciem. Niespokojna, rozrywana ruchem choreografia jest jak uciążliwa senna wizja, która wycieńcza organizm i rozdrażnia umysł. Każda z tancerek w charakterystyczny dla siebie sposób oddaje się intymnej kobiecej historii. Przyjemność dla widza stanowi precyzja oraz technika ruchu tancerzy.

Atmosferę spektaklu budują obrazy-wizje bohatera. Różni je dynamika, którą wyznacza i pozycja quasi obserwatora i uczestnika przeżywanych namiętności. Muzyka jazzowa, z wibrującym dźwiękiem saksofonu nadaje spektaklowi smak zmysłowości. Oświetlenie sprawia, że tancerze wyglądają jak postaci z fotografii, odległej przeszłości wspominanej przez głównego bohatera.

Sensualna scena tańczącej pod ścianą brunetki, w białej, lekko podartej sukience, subtelnie odsłaniającej ciało płynące po ceglanej ścianie, przenosi widza w inny wymiar. Ruchy ciała i delikatne muskanie ściany palcami nadają sytuacji zabarwienie erotyczne. Ta scena powtarzana jest kilkakrotnie. Bohater początkowo osadzony jest w roli obserwatora, w ostatniej odsłonie delikatnie wchodzi w interakcje z partnerką. Atmosfera spektaklu prawie cały czas nasycona jest podtekstem erotycznym, jednak lekki półmrok panujący na scenie nadaje opowieści ton romantyczny i sentymentalny. Spektakl nabiera wymiaru studium charakteru ludzkiego.

„Nie kochał nigdy, nikogo, ale nie dlatego, że nie było ku temu sposobności, tylko dlatego, że stchórzył”. W opowiadaniu Iwaszkiewicza bohaterem jest dojrzały mężczyzna, który marzy i wypomina. Pomimo wieku wciąż ucieka od zaangażowania emocjonalnego. Także u bohatera „Short story” męska namiętność ewoluuje przez różne nastroje. Inna postać, inne nasycenie uczuć i emocji.

Historia zatoczyła koło. Scena pierwsza i ostatnia to identyczne obrazy: mężczyzny z walizką, naprzeciw niego trzy kobiety, wszyscy w bezruchu. „Przyszedł, ale za późno, już to wszystko, co mogło na niego czekać, stało się popiołem”.

A.O. „Pulse Dance” 3 z dnia 23 sierpnia 2011 r.